Minderheden hun grote (on) gelijk

Merkwaardig: net op het  moment dat Merkel erkent dat de multiculturele samenleving in Duitsland een flop is, en dat velen het failliet van deze utopie beginnen in te zien, formuleert De Interculurele dialoog een aantal onaanvaardbare voorstellen. Ze staan voor de rechten van de minderheden van andere culturele origine. Trouwens, een minderheid, wat is dat?  Zijn dat alleen moslims?  Zijn daar ook homo’s bij?  En hoe rijm je die twee groepen?  Zijn daar gehandicapten bij?  Wie is een minderheid en tot op welk moment blijf je een minderheid?  Er zijn wijken en steden waar de moslimminderheid niet langer een minderheid is.  Dan mag je er toch ook van uit gaan, volgens onze democratie van ‘de meerderheid’ beslist, dat de moslimmeerderheid beslist en de maatschappij daar maakt. 

Trouwens , een samenleving wordt mijns inziens gemaakt door mensen en niet door wetten en regels.  Die vormen enkel maar een geheel van rechten en plichten volgens dewelke de samenleving kan functioneren.

Overigens, over regels en wetten is toch iedereen het eens: ze moeten duidelijk zijn.  Dat is een regel als ‘ hoofddoeken vanaf het derde middelbaar’ duidelijk niet.  Moeten de leerkrachten dan in een school ( en er zijn grote scholen bij) op de speelplaats aan elke hoofddoekdragende leerling vragen of ze wel in het derde zit?  En geldt dat dan vanaf het moment dat je in het derde zit, of als je een bepaalde leeftijd hebt?  Wat doe je met leerlingen die in het tweede zitten maar een jaar of twee studievertraging hebben?  Toch ook maar ja zeggen?  En daar begint de onduidelijkheid.

Misschien is heel deze discussie wel stof voor het opnieuw scheiden der seksen in het onderwijs.  Dan ga je die problemen tenminste uit de weg.  Overigens schijnen vooral jongens beter te presteren als er geen meisjes aanwezig zijn in de klas.  Maar dat is een andere discussie.

Moslimfeestdagen moeten volgens hun ook worden ingevoerd.  Mag ik er even de aandacht op vestigen dat leerlingen al vrij krijgen op de dag van het Suikerfeest en op de dag van het Offerfeest.  Als ik op die dagen ga mijn boodschappen ga doen, dan lopen de straten vol met moslimjongeren voor wie feest blijkbaar betekent om op straat rond te hangen.  Dat is met Kerst en Pasen wel even anders.  Overigens, wat gaan we dan doen met het Loofhuttenfeest bij de Joden?  Ook nog maar een feestdag bij?  Bazen vinden het systeem onbetaalbaar en gelijk hebben ze. 

Misschien moet er gewoon duidelijkheid komen.  Misschien moeten we er eindelijk maar eens van uitgaan dat er een Leitkultur is.  En dat is de cultuur van het Joods-Christelijke avondland.  Dat is duidelijk.  Die feestdagen worden er gevierd en de andere: daarvoor kun je een dag verlof opnemen.  Dan zul je merken dat de bereidheid om daar een dag voor op te offeren niet opweegt tegen de langere verlofperiode om naar het land van overgrootmoeder/overgrootvader op vakantie te gaan.  Is dit  hard? Ja.  Is dit duidelijk?  Zonder meer.  Het gaat  hier niet alleen om economische overwegingen, of om sociale overwegingen maar om een land of een samenleving leefbaar en bestuurbaar te houden.  En daarvoor zijn, zoals reeds gezegd duidelijke afspraken voor nodig.

In Knack van 27 oktober beweert Hüseyin Aydinli van het Minderhedenforum dat huwelijksmigratie niet leidt tot onderwijsachterstand.  Daarvoor zijn  volgens door hem aangehaalde onderzoekers andere redenen voor.  Een zwakke thuistaalomgeving.  Dat is inderdaad waar.  Wat Aydinli er niet bij vertelt is dat hetgeen er gesproken wordt onder invloed van het opleidingsniveau van de nieuwe partner meestal ook van zeer zwak niveau is.Voorts zegt Aydinli dat er in Limburg goede ervaringen zijn in het onderwijs in de thuistaal.  Daar moet ik eens hard om lachen.  Het OETC ( het onderwijs in eigen taal en cultuur) werd omwille van zijn hoge ‘flop’gehalte snel uit het curriculum van het onderwijs gehaald. Net omdat het een maat voor niets bleek en omdat het resultaat zeer slecht was. 

Nee, mijnheer Aydinli: thuis mag gerust Arabisch, Berbers, Turks worden gesproken, maar dat kan en mag alleen in een tweetalige omgeving.  Eén der partners moet zich de moeite getroosten om consequent Nederlands te spreken tegen de kinderen.  Alleen zo kweek je goede tweetaligen.  Indien Nederlands thuis niet wordt gesproken krijg je kinderen die met een Turkse of Ararbische tongval gebrekkig Nederlands spreken.  Enkele uitzonderingen niet te na gesproken.

Ik vraag me overigens af voor wie deze mensen steeds spreken.  Ik ken veel Turken en Marokkanen.  En zij begrijpen het allemaal niet: moesten we nu geen Nederlands leren of juist wel?  Mochten we nu hoofddoeken op doen?  Ik dacht van niet?  Mag het nu wel… Zie je: die onduidelijkheid is de voedingsbodem voor onzekerheid.  Als ik een verhaal vertel over dertienjarige moslims die tijdens een meerdaagse schoolreis, nadat de uibaters van de overnachtingsaccomodatie hun menu aangepast hebben door varkensvlees te vervangen door halalkip die men kilometers verder is gaan halen, het eten ostentatief wegsmijten omdat het gebakken is op een rooster die ooit voor varkensvlees  werd gebruikt… dan merk ik bij vele moslims plaatsvervangende schaamte.  En bij mezelf enorme verontwaardiging over zoveel onbeleefdheid. Weeral die onduidelijkheid: er werd inspraak gegeven bij het samenstellen van een menu.  Inspraak kan en mag alleen maar gegeven worden aan diegenen die weten met hun recht om tegaan.  Een gevaarlijk standpunt?  Misschien, maar de ervaring heeft mij dit duidelijk gemaakt.  Overigens is er nog een groot verschil tussen gehoord worden en werkelijke inspraak hebben. 

Intussen probeert een deel van de moslimgemeenschap onderwijsachterstand op te lossen door eigen onderwijs te organiseren.  Met hoofddoek welteverstaan.  Gesubsdieerd door rijke industriëlen.  Iets wat voor ons onderwijs ondenkbaar zou zijn. 

De Lucernacolleges in Nederland ( in Rotterdam en Amsterdam) blijken het volgens het landelijke examensysteem in Nederland, dat toelaat een soort van ranglijst te maken , niet zo goed te doen. 

In Genk halen ze wel vlot hun diploma’s ASO, maar een niveauvergelijking is in Vlaanderen niet mogelijk.  Overigens wordt de Gülhem-beweging waarvan deze scholen een uitvloeisel zijn, niet gestoord door enige wil tot integratie ( als we dat woord nog kunnen en mogen gebruiken).  Abdullah Gülhem is uit Turkije verbannen omwille van zijn ideeën rond kerk en staat.  Hij wil ze niet gescheiden zien, terwijl dit net de basis is van de Turkse gelaïciseerde samenleving.  Gülhem wil naar een samenleving waarin moslims hoge functies bekleden en van daaruit de islam als staatsgodsdienst kunnen uitbouwen en liefst ook opleggen.  Zijn we ziende blind?

Is de integratie dood?  Misschien wel.  Misschien moeten we gewoon aanvaarden dat er onoverkomelijke verschillen zijn,dat er dingen zijn die we samen zullen doen, maar ook een heleboel dingen die we niet meer zullen samen doen.  Maar die we wel van elkaar aanvaarden.  En dan mogen moslims die dat willen hun eigen onderwijs oprichten als ze over dat van ons niet tevreden zijn.  Hun eigen bedrijfsleiders kweken en eigen bazen hebben, maar toch gaan winkelen in dezelfde winkels en gaan sporten in dezelfde clubs.  Als twee partners fundamenteel verschillende meningen hebben over vanalles, dan gaan ze ook gewoon uit elkaar.  Of toch samenblijven voor de kinderen?