Beleidsprogramma 2008-2013 , Stedenfonds

Tussenkomst Stedenfonds – beleidsprogramma 2008-2013

Beste vrienden,  Genk is een bijzondere stad.  Maar dat wist U al en daarom liggen Genk en haar bewoners ons ook nauw aan het hart.

Het stedenfonds  kreeg een opdracht mee voor de dertien Vlaamse centrumsteden: om ze financieel te ondersteunen bij een duurzaam stedelijk beleid.  Een duurzaam stedelijk beleid vraagt visie en durf om de problemen te visualiseren en aan te pakken.  Het doel van deze toelage van het Stedenfonds is meervoudig: een verhoging van de leefbaarheid, tegengaan van  dualisering in de stad en de kwaliteit van het democratisch bestuur verhogen.

Genk is zeker niet op alle vlakken de beste leerling van klas van dertien, en daar liggen nu net de uitdagingen voor de toekomst.  Met de jaarlijkse toelage van ongeveer 5,3 miljoen euro wordt een flinke duw in de rug gegeven om de juiste beslissingen te nemen.

Wanneer   we de stadmonitor raadplegen worden er meteen een aantal pijnpunten van onze stad blootgelegd: slechts 68,5 % van onze bevolking nam ooit deel aan een culturele activiteit, veelal zelfs in schools verband.  Hiermee is Genk een slechte leerling.  Tegelijk is de Genkenaar redelijk fier op zijn stad en vindt hij de gebouwen in zijn stad mooi.  Het aanbod aan uitgaansgelegenheden is echter zo laag, dat de Genkenaar daar niet mee tevreden kan zijn.

Wat de participatie aan sportactiviteiten betreft is de stad wel een goede leerling: derde van de klas.

Een ander struikelblok ligt voor de Genkenaar duidelijk in het onderwijs: 26,2% van de kinderen heeft al een schoolse vertraging opgelopen in de lagere school en wanneer we de cijfers van het beroepssecundair onderwijs bekijken heeft zelfs 67,8% één of meer jaren schoolse vertraging opgelopen.  Enkel Antwerpen doet hier beter ( of is het slechter?)…

De werkgelegenheidsgraad in Genk ligt met 95% aan de lage kant.  Steden als Hasselt, Leuven, Kortrijk en Turnhout scoren ruim boven de 100%.  Genk heeft ook een groot aantal langdurig werklozen en het aantal allochtone werklozen is stijgend.  Bovendien is er ook nog een lage participatie van de vaak laaggeschoolde langdurig werklozen aan de bijscholingen door de VDAB.    Werk aan de winkel, dus..

De Genkenaar is vooral op zoek sociale huurwoningen, en de stad heeft de langste wachtlijsten van Vlaanderen.  Tegelijk is het aantal sociale woningen met 13% relatief hoog.  Genk wil zich niet alleen op vlak van sociale woningen profileren…Daar moeten dus soms pijnlijke keuzes worden gemaakt.  .

Genk kent nog steeds een negatief migratiesaldo van 0,9%.  Dit is evenwel dalend.  En van een echte vlucht is met dit cijfer ook geen sprake.   

Wat de fiscaliteit betreft heeft de Genkenaar eerder een laag inkomen: 20,4 % van de alleenstaanden zit onder de 60% van mediaan en bij de gehuwden bedraagt dit percentage nog 13,8 %.  Het verloopt verder dalend… En zo kunnen we doorgaan…

Dit zijn allemaal indicatoren die ons ertoe dwingen om evenwichtige, goed doordachte beslissingen te nemen.

Het doel van het voorliggende beleidsplan is dan ook meervoudig: een toename van het aantal inwoners, de sociale structuur van de bevolking verbreden, de maatschappelijke integratie van de burgers versterken, het stadsimago verbeteren, het aantal toeristen verhogen, investeringen in nieuwe initiatieven stimuleren en de sociale woonkwaliteit verbeteren.

Deze doelen zal men proberen te bereiken door 4 strategische doelstellingen: de woonruimte verbeteren maar ook een grotere diversiteit beogen.  Dit wil men onder meer doen door de ontwikkeling van een integraal woonbeleidsplan, maar ook bijvoorbeeld door het stevig aanpakken van achterstandswijken.  Met het masterplan van Sledderlo is men dan ook volop bezig.

Een volgende strategische doelstelling is het verhogen van de stedelijke vitaliteit waardoor Genk verleidelijker zou moeten worden.  Het geplande wetenschapspark in Waterschei is daarvan een praktische uitwerking .  Ook ons imago moet verbeterd worden.  Genk is meer dan alleen maar industrie. C-Mine, de bouw van de nieuwe bibliotheek, Kattevennen als de poort naar het Nationaal park… Genk is echt meer… 

Een derde strategische doelstelling is de sociale cohesie te bevorderen en van de Genkenaar een draagkrachtige burger te maken.  Dat er op vlak van intergratie nog veel werk is, weten we allemaal.   25% van onze bewoners woont in de impulswijken.  Bovendien wordt een groot deel van onze inwoners geconfronteerd met achterstelling in onderwijs en arbeidsmarkt en zelfs met segregatie.  Deze problemen zijn zelfs van die aard dat de stad ze niet meer alleen aan kan.  Hiervoor moet de stad zeker overleggen met de betrokken overheden.  Genk heeft zich geëngageerd om hier een voortrekkersrol te spelen. Voor deze doelstelling heeft de stad dan ook het grootste budget vrijgemaakt uit het stedenfonds.

Een laatste strategische doelstelling betreft het stadsbestuur zelf: om het beleid verder uit te bouwen op de meest efficiënte manier wil de stad de kennis halen bij wie ze heeft, onder meer door het gebruik van nieuwe beheerssystemen, benchmarking en een beroep doen op deskundigen ter zake indien nodig. 

Deze nota, dit beleidsprogramma wijst er op dat een stad en haar bevolking een dynamisch gegeven is en moet zijn.  Het is niet voldoende om altijd ‘wat goed is, goed te laten’… Soms moet een stad een sprong durven nemen.  En dit springparcours loopt niet steil en gelijkmatig naar boven, integendeel, er bevinden zich diepe putten in de weg naar boven.  Maar eens boven, kunnen we hopelijk tevreden en met een grimlachje  terugblikken naar die momenten waarop er enkel maar tegen deze stroom werd ingeroeid.  No pain, no gain…